Achterlating

De 19-jarige Solomon woonde alleen met zijn moeder in de Flevopolder. Het ging niet goed op school. Solomon vond het moeilijk zich in de klas te concentreren en er waren heel veel dingen veel leuker dan huiswerk maken. Bijvoorbeeld het bezoeken van doordeweekse feestjes, rondhangen bij het winkelcentrum of gamen bij vrienden.

School

‘Ik moest me een paar keer met mijn moeder bij de schooldecaan melden. Die zei dat mijn resultaten en werkhouding echt snel beter moesten. Hij vroeg of mijn moeder me daarbij kon helpen. Maar mama heeft het veel te druk met haar werk om dat te doen, en begrijpt helemaal niets van mijn huiswerk.’

Open en oma

Solomon bleef zitten en zijn moeder stuurde hem in de zomervakantie naar Ethiopië, het land van zijn vader die hij nog nooit had gezien. Daar stond niet Solomons vader op het vliegveld van Addis Abeba op hem te wachten, maar zijn oom. Die bracht hem naar zijn opa en oma. ‘Ik vroeg hem wanneer en waar ik mijn vader zou ontmoeten. Toen kreeg ik klappen. Ik moest niet zo brutaal zijn. Ik kreeg te horen dat ze me daar wel wat beter zouden opvoeden.’

In plaats van een korte vakantie en leuke kennismaking met zijn vader werd hij streng gecontoleerd door zijn strenge opa en oma. ‘Als mijn moeder belde, mocht ik niet klagen. Als ik vroeg wanneer ik weer terug naar huis mocht komen, zei ze dat ik geduld moest hebben, anders zou ik het wel merken. Maar ik werd daar gek. Ik verstond niemand, mocht niet naar school en werd voortdurend in de gaten gehouden.’

Terugkeer

Uiteindelijk lukte het hem een keer ’s nachts, toen opa en oma lagen te slapen, via internet contact te leggen met een vriend die voor hem ging googelen en op de site van LKHA terechtkwam. Zij hielpen hem terug te keren naar Nederland.

‘Ik voelde me in Addis Abeba verlaten, achtergelaten en hartstikke alleen. Zonder geld, zonder paspoort en zonder idee hoelang dat allemaal zou gaan duren. Ik ben zó blij dat ik toch hulp kreeg. Dat er mensen zijn, die je helemaal niet kennen, maar die er wel voor je zijn.