Huwelijksdwang

Mariam (18) werd geboren in een asielzoekerscentrum en niet lang na haar geboorte ging haar vader alleen terug naar Libanon. Hij liet zijn vrouw en drie kinderen achter, uitgeprocedeerd, in een uitzichtloze situatie. Het gezin sliep zelfs enige tijd onder een brug.

Thuis

Uiteindelijk kregen Mariam, haar broer, zus en moeder toch een verblijfsvergunning en een woninkje in Den Haag. ‘Mijn moeder wilde me als 17-jarige uithuwelijken aan een veel oudere man. Ik heb gebeld met het LKHA en kreeg tips hoe ik hierover het gesprek met haar kon voeren, hoe ik de druk wat kon wegnemen en die man op afstand kon houden. Dat lukte goed, de man haakte af.’

Verloofd

Niet veel later vroeg een vriend van haar broer om Mariams hand. Ze had welgeteld één keer ‘hallo’ tegen hem gezegd op het schoolplein. ‘Eerst wilde ik er niks van weten, maar omdat iedereen zo blij voor me was, ging ik er zelf ook in mee. Voordat ik het wist stonden we gouden ringen te kopen op de zwarte markt in Beverwijk. Ineens was ik verloofd.’

Wat heel even leuk leek, werd snel een nachtmerrie. Haar moeder en broer pakten haar laptop en telefoon af en ze mocht niet meer naar school. ‘Ze waren bang dat ik, onder invloed van leeftijdgenoten, van gedachten zou veranderen.’

Zelfstandiger

Mariam nam weer contact op met het LKHA voor advies wat zij kon doen om het huwelijk te voorkomen. Uiteindelijk lukte het om het voorgenomen huwelijk af te blazen. Stapje voor stapje werd Mariam steeds zelfstandiger in haar beslissingen. ‘Ik voel me sterker dan ooit en bentrots op wat ik heb bereikt. Voorheen werd mijn leven dagelijks beheerst door mijn familie, nu kan ik veel meer mijn eigen keuzes maken. Toch blijft mijn moeder het vragen: Stel dat iemand om jouw hand vraagt, dan zeg je toch wel ja?’